ΑΤΙΣ ΥΒΡΙΣ ΝΕΜΕΣΙΣ Η Γιώτα , εκείνο το απόγευμα , έφτασε τρεκλίζοντας στο κατώφλι του σπιτιού της , με πένθιμο πνεύμα , με πένθιμο σώμα . Αργά , αργά σέρνοντας τα πόδια της , προχώρησε με κόπο στο χωλ και χώθηκε λαχανιασμένη στη πρώτη πολυθρόνα του μικρού κερκυραϊκού σαλονιού . Ένοιωσε τα πράγματα του σπιτιού ένα γύρω να σαλεύουν , να αλλάζουν θέση και προορισμό . Νόμιζε πως χίλια σφυριά της χτυπούσαν το κεφάλι και δεν μπορούσε να ξεφύγει , σαν να είχε ξεσπάσει ξαφνική καταιγίδα σε όλο της το είναι . Έπεσε η πρώτη αστραπή , όταν άκουσε για την λιποθυμία της Τούλας και έτρεξε στο νοσοκομείο να την προλάβει . Την αγαπούσε την Τούλα , την πονούσε από μικρό παιδί , ήταν αδύνατον να μην την αγαπάει .¨Όμως με όλα όσα είχαν συμβεί τα τελευταία χρόνια , μετά τον θάνατο της Κατερίνας , δεν την άντεχε . Ο πρώτος κεραυνός εν αιθρία , ήταν το τηλεφώνημα της Σόφης από κάποιον ντετέκτιβ Ιωάννου . Αγγέλου Γιώργος , αυτό το όνομα δυναμίτης , δεν προλάβαινε πια η μια βροντή να ακουσ
Αγγελούδι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήενας αγγελος και δυο γονεις που μας διδαξαν ολους Ελένη μου !!!
ΔιαγραφήΨυχή μου εσύ..!!! τα αγγελούδια που φευγουν είναι τα αστερακια που μας φωτίζουν..!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω την ιδια μερα γενεθλια με ενα τοσο ομορφο αστερακι....!!!
φωτεινα αστερακια οπως το λες Ρουλα μου !!!!
ΔιαγραφήΣυγκινήθηκα με την ανάρτηση σου, Κάτια μου... Άλλο ένα φωτεινό αστεράκι στον γαλανό ουρανό μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια
Καλησπέρα Κάτια μου. Μόλις χθες ή προχθές μπήκα σ εένα blog και πέτυχα την φωτό της μικρούλας με παραπομπή.. Πόσο κρίμα.. Να ναι καλά η ψυχούλα της εκεί που βρίσκεται.. Είναι συγκινητική κι η ανάρτηση των γονιών.. Πολύ δύσκολο, μακάρι να τους δίνει ο Θεός κουράγιο κάθε μέρα, κάθε μέρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ καρδιά μου και καλή βδομάδα να χεις!!
Αχ, βρε Κάτια... Τί να πει κανείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα το μικρό Αγγελούδι... Κανένα πλασματάκι δεν το αξίζει αυτό...
Φιλί γλυκό, κορίτσι μου...
................
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχουν λόγια για τα αγγελούδια που έρχονται για λίγο στη ζωή και συνεχίζουν για αλλού... μόνο ευχαριστώ μπορεί να πει κανείς για όσο καιρό υπήρξαν στην προσωρινή ζωή που ζούμε όλοι μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς γίνει αφορμή για γνώση!
Πολλά γλυκά φιλιά, αγαπημένη μου Κάτια!
Μαρίνα
Τι κρίμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ,τι και να γράψουμε θα είναι λίγο για το αγγελούδι που έφυγε.
Πολλά φιλάκια Κάτια μου:))