ΚΙΡΚΗ

 «Έκτο παιδί , είπες  δεν έχεις άλλη  υποχρέωση σε κανέναν για όνομα , θα στο βαφτίσω εγώ , θα το βγάλω Κυριακή σαν την μανά μου , θα το φωνάζω Κίρκη  !!!!! »

Έτσι και έγινε , την βάφτισε η δασκάλα του χωριού , το ριζιμιό λιθάρι της ζωής της  !!

Της ζωής που προσπάθησαν να  ορίσουν  άλλοι ίσαμε τώρα  αλλά δεν τα κατάφεραν .

Όταν τέλειωσε το δημοτικό την έστειλε η δασκάλα , να συνεχίσει στο γυμνάσιο της κωμόπολης σε μια συγγενή της μάνας της . Και σαν πέρασε στο Πανεπιστήμιο εκείνη πάλι την στήριξε και πλήρωνε όλα τα έξοδα στην Αθήνα .  Στον τρίτο χρόνο που αρρώστησε βαριά ο πατέρας της , τα αδέλφια της  , ζήτησαν να γυρίσει πίσω να συντρέξει τους γέρους γονείς. Πάτησε πόδι τότε η δασκάλα και δεν κούνησε ρούπι ίσαμε το πτυχίο   .

Τότε πάλι που της βρήκαν εκείνο το γεροπαραλη  τοκογλύφο για να σωθούν από  τα χρέη τους με το γάμο της και εκείνη αντιστεκόταν   , στην αγκαλιά της βρήκε παρηγοριά . Μόνο εκείνη την ένοιωθε οι άλλοι ,η  βιολογική της οικογένεια την είχε ξεγράψει .

Στο γάμο της με το Ανασταση , στις γέννες της , στα νοσοκομεία με την αρρώστια του παιδιού  , ήταν ο καλός της Άγγελος  .   Αργότερα της άφησε όλο το βιος της το κτηματακι στον Αρχάγγελο , το σπίτι στη πολη  που ανέθρεψε τα  παιδιά  της    για να έχει να πορεύεται  .Αγγελικώ  όνομα και ψυχή  !!!!

Έβαλε τα εγγόνια της να κοιμηθούν  και κοίταξε το ρολόι , είχε νυχτώσει από ώρα  , φόρεσε  το πανωφόρι της και βγήκε σιγά σιγά από την πόρτα  . Των Ταξιαρχών αύριο  ,  μεγάλη γιορτή  ,έπρεπε να πάει να ανάψει τα καντήλια για την ψυχή της   .

 Κύλησε σαν σκιά στην άκρη του δρόμου για τον Ταξιάρχη   !!!!

Αυτή ήταν ταν η δική μου συμμετοχή στο δρώμενο που κάνει η Αριστέα μας, με τις ιστορίες της νύχτας. ΕΔΩ  θα βρειτε υπεροχες συμμετοχές απο φιλους και φίλες που αξιζει να διαβασετε .