FRANKENSTEIN TALES







Ψυχή. Ξημερώνει κι εκείνος πρέπει να ξεφορτωθεί το άψυχο σώμα χωρίς να τον αντιληφθούν. Κάτω από το κεφάλι του νεκρού οι κηλίδες αίματος έχουν ποτίσει το χώμα κι οι υγρές τούφες των μαλλιών του ξεπροβάλλουν σαν βδέλλες έτοιμες να ρουφήξουν το πηχτό αίμα. Σέρνει το πτώμα από τα πόδια. Μπροστά του ο τοίχος στάζει ακόμα λίγες σταγόνες από το κόκκινο υγρό. Σταματά και συνειδητοποιεί ότι τον παρακολουθεί μια γάτα που ξεπρόβαλε από το σκοτεινό στενό. Οι παλάμες του έχουν ιδρώσει. Αφήνει απότομα τα νεκρά μέλη να χυθούν άχαρα στο χώμα.

Πιέζει το στόμα του στο εσωτερικό του αριστερού του αγκώνα και σφίγγει τα δόντια, σχεδόν πονάει, αλλά στέκεται αδύνατον να κρατήσει το κρασί που έπιναν μαζί μέχρι πριν λίγες ώρες και αναπόφευκτα αδειάζει το περιεχόμενό του στομαχιού του, ένα δύσοσμο μίγμα από κρασί, σάλια και φιστίκια, στη δεξιά σόλα του παπουτσιού.

Το κεφάλι του βαρύ. Ζαλίζεται. Χάνει την ισορροπία του προσπαθώντας να αποφύγει τον εμετό του. Σκουπίζει τα βρώμικα γένια και απομακρύνει τον ιδρώτα από το μέτωπο και τον σβέρκο. Οι ανάσες του, κοφτές και συνεχόμενες προδίδουν την μακάβρια πράξη του. Κανείς δεν θα πιστέψει ότι επρόκειτο για ατύχημα. Η γάτα συνεχίζει και τον παρακολουθεί επίμονα. Με μάτια ορθάνοιχτα, καταπράσινα. Είναι βέβαιος ότι εκείνη αποφεύγει να τα ανοιγοκλείσει μην τυχόν και της ξεφύγει. Κι η γάτα κοιτάζει πότε το ακίνητο σώμα και πότε αυτόν με το ίδιο πάντα βλέμμα που υπνωτίζει. 

Αν μπορούσε θα έφτυνε και την γλώσσα του για να ξεφορτωθεί την αηδιαστική πικράδα που πλημμυρίζει τον ουρανίσκο του. (Μαριλένα)

*****

     Στο κεφάλι του βαράνε σφυριά. Κάτι που δεν κολλάει πολύ με την κατάσταση που ζει, τον ταράζει. «Μα, τι στο καλό;» Ανοίγει τα μάτια του και κοιτάζει γύρω του τους τέσσερις τοίχους του δωματίου. Ο θόρυβος έρχεται απ’ το διπλανό διαμέρισμα. Συνειδητοποιεί πως κοιμόταν. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγαίνει απ τα σωθικά του. Τι περίεργο όνειρο, αναρωτιέται.
Θυμάται τι μέρα είναι και αρχίζει να ετοιμάζεται με γρήγορους ρυθμούς αλλά με προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Είναι η μέρα που θα δει την κόρη του. Έχει να την δει δύο εβδομάδες, έτσι αποφάσισε το δικαστήριο. Αυτός ο χωρισμός του κόστισε την ίδια του τη ζωή. Από τότε είναι ένας ζωντανός-νεκρός που περιμένει να περάσουν οι μέρες για να την δει και αυτό με επίβλεψη!  Είπαν πως ήταν επικίνδυνος για την οικογένεια του, πως τους έκανε κακό αλλά εκείνος δεν θυμάται τίποτα από αυτά που τον κατηγορούν.
Το μόνο που ξέρει είναι πως την αγαπά πολύ και θα έκανε τα πάντα για εκείνη. Βάζει το καλό του, καθαρό κοστούμι ενώ τρελές σκέψεις περνούν απ το μυαλό του. «Όχι» μονολογεί, «έτσι θα την χάσω για πάντα». Φορά τα γυαλισμένα του παπούτσια και χτενίζει με μανία τα μαλλιά του. Πολύ σχολαστικά κοιτάζεται στον καθρέπτη πριν φύγει. Όλα πρέπει να είναι τέλεια, σκέφτεται. Τίποτα δεν πρέπει να φανερώσει τον πόνο του.
Φτιάχνει ένα γρήγορο σάντουιτς και βγαίνει από το σπίτι. Συνήθως δεν τρώει τίποτα το πρωί και θυμάται πως είχε βουρτσίσει τα δόντια του αλλά έχει μια άσχημη πικρίλα στο στόμα του που επιμένει….(Κατερίνα)

*****

Το σάντουιτς κάνει το στομάχι του να ανακατεύεται, ενώ η πικρίλα δε φεύγει με τίποτα.
Ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο και κοντοστέκεται νιώθοντας περίεργα. Σαν να τον κοιτούν.
Γυρνάει αργά και αντικρίζει τα καταπράσινα μάτια μιας γάτας. Καρφώνονται σαν μαχαίρια στο μυαλό του, σκαλίζοντάς το με άγριες διαθέσεις.
Όλα  γύρω του μπερδεύονται και ζαλίζεται. Παίρνει βαθιές ανάσες και μπαίνει στο αυτοκίνητο, με τη σκέψη στην κόρη του. Στην μονάκριβή του, που δεν τον αφήνουν να πλησιάσει χωρίς επίβλεψη.
Φτάνει στο σπίτι που έμενε μέχρι πριν λίγο καιρό και χτυπάει το κουδούνι.
Του ανοίγει μια άγνωστη γυναίκα. Συγκρατεί τον εαυτό του, τα συναισθήματά του, τη χολή του, μέχρι που τα μάτια του καρφώνονται στα δικά της και η ανάσα του κόβεται.
Πράσινα, σαν της γάτας, σκέφτεται. Γιατί αυτό έχει τόση σημασία;
Εκείνη προσπαθεί να είναι ευγενική, αλλά είναι ψυχρή. Του εξηγεί τον ρόλο της και πηγαίνει να φέρει το παιδί.
Κοιτάζει γύρω του και παρατηρεί με πόνο, πως όλες οι φωτογραφίες που απεικόνιζαν τους τρεις τους λείπουν. Το «τέλος» καρφώνει τα δόντια του στην ψυχή του.
Αρχίζει να τρέμει για άλλη μια φορά, αλλά η φωνούλα της Ελένης που τρέχει ήδη στην αγκαλιά του, τον τραβάει την τελευταία στιγμή από την άβυσσο.
Τη σηκώνει ψηλά και χώνει το πρόσωπο στο λαιμό της να μυρίσει την λατρεμένη μυρωδιά.
Μια άλλη μυρωδιά μεταλλική προσπαθεί φευγαλέα να εισχωρήσει στα ρουθούνια του, αλλά τη διώχνει. Μια μυρωδιά εφιάλτη.
Χαϊδεύει  τρυφερά το πρόσωπο και τα μαλλιά του παιδιού και τότε βλέπει τους λεκέδες γύρω από τα νύχια του. (Μαρία)

*****

Έντονο ρίγος τον διαπερνά και οι χτύποι της καρδιάς του δυναμώνουν. Προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη το μυαλό του και η εικόνα της κόρης του τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δεν πρέπει να χάσω τον εαυτό μου, σκέφτεται, όχι τώρα. 
Τον ρωτά που ήταν όλο το βράδυ που του τηλεφωνούσε. Σαστίζει. Είχε βγει μια βόλτα μέχρι το κοντινό δάσος της περιοχής του, να αδειάσει το μυαλό του από τις κακές σκέψεις. Συνάντησε έναν γνωστό του και το μόνο που θυμάται, πως ήπιαν πολύ. Από εκεί και πέρα το απόλυτο σκοτάδι μέχρι που ξύπνησε από τον εφιάλτη. Τα χάπια που του έδωσε ο γιατρός τελικά δεν τον βοηθούν, διαπίστωσε. Ψέλλισε μια δικαιολογία, την φίλησε κι έφυγε βιαστικά χωρίς να κοιτάξει πίσω του. Όχι γιατί φοβόταν μήπως καταλάβουν την αναστάτωσή του αλλά γιατί ένιωθε ακόμα το έντονο βλέμμα εκείνης της γυναίκας να τον διαπερνά. 
Οδήγησε βιαστικά προς το δάσος και ταυτόχρονα καθάριζε τα χέρια του. Ίσως το σημείο εκείνο που καθόταν χθες να του θύμιζε τι συνέβη. Το κεφάλι του κόντευε να εκραγεί μέχρι που άκουσε τις σειρήνες. Περιπολικά και ασθενοφόρο βούϊζαν ασταμάτητα. Ένας αστυνομικός έκανε νόημα σε όλα τα αυτοκίνητα πως δε μπορούν να περάσουν από το δρομάκι που οδηγεί προς το δάσος. Κατέβασε το παράθυρο και ρώτησε έναν ηλικιωμένο περαστικό αν γνώριζε κάτι. " Τι να σου πω άνθρωπέ μου. Φόνος είπαν. Αμερική γίναμε πια. Γύρνα πίσω, θα διακόψουν λένε την κυκλοφορία για αρκετή ώρα."
Κάνοντας απότομα όπισθεν, ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από το πορτ μπαγκαζ..
Προμηνύεται δύσκολη μέρα.. Και οι δυνάμεις του έχουν ήδη αρχίσει να τον εγκαταλείπουν...
 (
Κατερίνα Β.)

*****

«Θα πρέπει να χάσατε τις αισθήσεις σας την ώρα που οδηγούσατε.
Ευτυχώς, ήσασταν ακινητοποιημένος κι έτσι αποφύγατε τα χειρότερα
».
«Πού βρίσκομαι;» ρώτησε ξέπνοα την ασπροντυμένη γυναίκα που του έπαιρνε το σφυγμό.
Δεν τον άκουσε. Στ’ αυτιά της είχε τα ακουστικά του πιεσόμετρου.
Θα πρέπει να ήταν ανησυχητική η πίεση, γιατί κάρφωσε απότομα τη ματιά της πάνω του. Δυο καταπράσινα σμαράγδια, ένιωσε να τον συνθλίβουν. Κάπου είχε ξαναδεί αυτά τα μάτια. Ήταν αδύνατον όμως να ανακαλέσει τη μνήμη του.
- Άγιο είχατε! Ξέρετε… περάσατε ένα λιποθυμικό επεισόδιο. Αν δεν σας έφερνε εγκαίρως ο φίλος σας στο πρώτο ιατρείο που βρέθηκε μπροστά του, ίσως και να μην ζούσατε. Θα’πρεπε να είχατε υποψιαστεί ότι κάτι τρέχει με την καρδιά σας, απ’ τη δυσχρωμία στα δάχτυλά σας. Δείτε… Είναι σχεδόν μπλε το περίγραμμά τους… Σας έχω γράψει μια σειρά εξετάσεων. Δυστυχώς , πέρα απ’ τις πρώτες βοήθειες, δεν μπορώ να προσφέρω περισσότερα. Θα πρέπει να πάτε κατευθείαν νοσοκομείο!»
- Συγνώμη… είπατε πως μ’ έφερε ένας φίλος... Μα εγώ ήμουν μόνος. Είμαι σχεδόν βέβαιος...
- Έχετε προφανώς κενά μνήμης απ’ το ισχυρό σοκ που περάσατε. Σας έφερε ένας ηλικιωμένος, με μακριά γένια και αρκετά... απεριποίητος. Ήταν πολύ ταραγμένος και σας έσερνε σχεδόν απ’ τα πόδια.
- Μα ... δεν είναι νεκρός;
- Όχι για όνομα του Θεού! Πώς σας ήρθε αυτό; 
- Άκουσα κάτι σειρήνες στην περιοχή... Νόμιζα ότι του συνέβη κάτι...
- Λέτε για το ατύχημα που έγινε το πρωί; Μα όχι, πώς το συνδυάσατε; Μια γυναίκα βρέθηκε νεκρή. Μάλλον πρόκειται για αυτοκτονία…
(
Μαρία)

*****
.......είπε η γιατρός και βγήκε από το δωμάτιο, ένα λευκό βορινό δωμάτιο, μ' ένα μεγάλο παράθυρο στη μέση και θέα στο δρόμο. Σουρούπωνε και τα φώτα της μικρής πόλης άναβαν σιγά σιγά. "Αυτοκτονία;" σκέφτηκε μόλις έμεινε μόνος κι έπειτα μια τρελή σκέψη άρχισε να ζυμώνεται στο μυαλό του. Δίπλα στο σιδερένιο κρεβάτι, επάνω σε μια καρέκλα, είδε το πανωφόρι του. Με λίγη προσπάθεια σηκώθηκε από το κρεβάτι.    
- Πως είστε; Νιώθετε καλύτερα; ρώτησε η γιατρός από το γραφείο της, στο διπλανό δωμάτιο.
- Ναι, σας ευχαριστώ πολύ, είμαι λίγο καλύτερα, αλλά επειδή με ανησύχησαν τα λόγια σας λέω να ακολουθήσω τη συμβουλή σας και να πάω στο κοντινότερο νοσοκομείο.
- Να σας καλέσω ένα ταξί;
- Ω, μα για όνομα του Θεού, είστε πολύ ευγενική, αλλά πιστέψτε με, νιώθω καλά για να μπορέσω να αναζητήσω ένα ταξί μόνος μου. Θα μου επιτρέψετε όμως να περάσω μια από τις προσεχείς ημέρες, να σας δώσω κάποια χρήματα για τις φροντίδες σας. Βλέπετε, δεν βρήκα επάνω μου πορτοφόλι.
- Ούτε που να το σκέφτεστε! Έκανα απλά το καθήκον μου. Να πάτε στο καλό και να προσέχετε. Αν σας βγάλει κάποτε ο δρόμος, περάστε μόνο να μου πείτε για τις εξετάσεις που σας έγραψα. Εύχομαι να πάνε όλα καλά" είπε, καρφώνοντας επάνω του ένα σμαραγδένιο βλέμμα.
Όταν βγήκε στο δρόμο είχε πια νυχτώσει. Το κρύο ήταν τσουχτερό και σήκωσε το γιακά του παλτού του. Αλήθεια, τι είχε συμβεί άραγε και που να βρισκόταν το αυτοκίνητο του; Κανονικά θα έπρεπε να πάει στην αστυνομία, να ζητήσει να τον βοηθήσουν εκείνοι για να το αναζητήσει.
"Θα ήσουν τρελός!" μουρμούρισε στον εαυτό του, με ένα παγωμένο γέλιο. Κοίταξε γύρω του. Στο βάθος διέκρινε την εκκλησία με το μεγάλο ρολόι. Δεν άργησε να προσανατολιστεί. Πέρασε μέσα από τα σκοτεινά πλακόστρωτα στενά, που οδηγούσαν στο πάρκο. "Έπιστρέφω"! σφύριξε. 
Ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος....... (Petra)

*****

… λένε - αρκεί βέβαια να μπορείς να ανακαλέσεις αν όντως έχεις σκοτώσει άνθρωπο.
Το άψυχο κορμί τον στοίχειωνε. Ίσως το όνειρο, να μην ήταν όνειρο τελικά.
Ξεφύσηξε οργισμένος. Για όλα έφταιγαν τα χάπια…  Έπρεπε πάση θυσία να θυμηθεί τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ. Και οπωσδήποτε να μη μπλέξει με την αστυνομία στο μεταξύ.
Πλησίαζε στο πάρκο, σαν σκιά μέσα στη νύχτα, όταν πίσω του, μια κόρνα αυτοκινήτου έσκισε βίαια τη σιγαλιά. Αναπήδησε και στράφηκε. Τα φώτα τον τύφλωσαν και ενστικτωδώς, σήκωσε ψηλά τα χέρια του.
Μεμιάς, τα φώτα έσβησαν.
«Τι παιχνίδια μου παίζει πάλι το μυαλό μου;» αναρωτήθηκε.
Ήταν το αυτοκίνητό του. Πριν το συνειδητοποιήσει καλά-καλά, η πόρτα άνοιξε και μια κοπέλα όρμησε πάνω του. Δεν την είχε ξαναδεί.
«Σε έψαχνα παντού!» του είπε. «Μέχρι και στο δάσος πήγα. Εκεί βρήκα το αυτοκίνητο, τα κλειδιά σου στην άσφαλτο… κι εσύ άφαντος. Το πήρα για να έρθω εδώ να περιμένω, ήξερα πως κάποια στιγμή θα ξαναγυρνούσες. Για να το τελειώσεις».
«Ποια είσαι;»
Η κοπέλα θορυβήθηκε.
«Τι; Δεν με θυμάσαι;»
Εκείνος έγνεψε αρνητικά.
«Μετά από όλα αυτά που έγιναν; Που κάναμε; Πώς είναι δυνατόν; Τι έχεις πάθει;»
Τώρα την κοίταζε σαν χαμένος.
«Σύνελθε, δεν έχουμε καιρό» του είπε. «Κινδυνεύουμε! Έλα μαζί μου».
Τον τράβηξε προς το πορτ-μπαγκάζ και το άνοιξε.
«Κοίτα!» του είπε.
Όλα ήταν άνω-κάτω, πασαλειμμένα με ξεραμένο αίμα. Στο βάθος υπήρχε ένα φτυάρι. Δεν θυμόταν να το είχε βάλει εκεί. Μπροστά κειτόταν ένα μενταγιόν: το μισό μιας μεταλλικής καρδιάς, με χαραγμένο πάνω της το γράμμα Κ.
Μια μνήμη αναδύθηκε από το πουθενά… Η κόρη του φορούσε ένα ολόιδιο μενταγιόν. Μια μισή καρδιά. Μα πάνω της είχε χαραγμένο το δικό της αρχικό: Ε.
Από πού τη βρήκε; Και σε ποιον ανήκε το κομμάτι που βρισκόταν στο πορτ-μπαγκάζ του; (Έλλη)



-Πάλι το ίδιο όνειρο λοιπόν;
-Γιατρέ μου..αυτή τη φορά προχώρησε. Ξύπνησα μες στην άγρια νύχτα, λουσμένος στον ιδρώτα και οι δυο καρδιές, με τα δυο μονογράμματα καρφώθηκαν σαν πρόκες στη σκέψη μου!
Αν το Ε συμβολίζει την κόρη μου, το Κ σε ποια ανήκει; Και τι ρόλο παίζει αυτή η άγνωστη που παρουσιάστηκε χτες βράδυ στο όνειρο μου;
-Θυμήσου καλά: Είχε μήπως κι αυτή σμαραγδένια μάτια; 
-Δεν με κοίταξε στα μάτια. Με απέφυγε!
-Πρέπει να θυμηθείς. Όλες τις λεπτομέρειες. Αυτά τα όνειρα θα μας βοηθήσουν Άλεξ να τα βάλουμε όλα σε σειρά και να δούμε τι συμβολίζει το κάθε στοιχείο.
Μόνο αν καταφέρεις να γλιτώσεις από τα μανιοκαταθλιπτικά σου επεισόδια έχεις ελπίδες με τις συναντήσεις του παιδιού.
Τα φάρμακα σου τα παίρνεις κανονικά;
-Ναι γιατρέ μου.
-Ίσως δε σε καλύπτει πια το klonopin που παίρνεις. Ίσως χρειαστεί να σου χορηγηθεί ενδοφλεβίως λοραζεπάμη.
Το klonopin είναι που σε ρίχνει διαρκώς στη βαθιά σου υπνηλία!
-Γιατρέ κάνε κάτι. Φοβάμαι να ξανακοιμηθώ. Δεν ξέρω πια τι είναι αλήθεια και τι φαντασία μου. Φοβάμαι να πάω στο αυτοκίνητο μου. Με ταξί ήρθα ως εδώ.
-Ηρέμησε Άλεξ. Θυμήσου αν ποτέ είχες γνωρίσει γυναίκα που το όνομά της άρχιζε από Κ….. Κάθριν, Κέιτ μήπως;
Ο Άλεξ χάζευε και δεν άκουγε τον γιατρό. Κρύος ιδρώτας άρχισε να τον λούζει... Η ματιά του έπεσε στα μπατζάκια του καρό παντελονιού του. Ήταν λασπωμένα και βρεγμένα. Αμέσως έψαξε τα δάχτυλα του. Ξεφύσηξε με ανακούφιση. Δεν είχαν λεκέδες. 
Αναστέναξε και ζήτησε ένα ποτήρι νερό από το γιατρό του. Την ώρα που άπλωνε το χέρι να το πάρει ο γιατρός πρόσεξε λίγη λάσπη κάτω από τα νύχια του Άλεξ.
-Ασχολήθηκες καθόλου με τις γλάστρες σου  Άλεξ πριν έρθεις εδώ; 
-Όχι γιατρέ μου. Με το που ξύπνησα σε πήρα τηλέφωνο και ήρθα τρέχοντας.
-Άλεξ, πρέπει να πάμε μαζί ως το αυτοκίνητο σου νομίζω......(@ριστέα)

                                                               **************
πως έτσι μόνο θα λύσουμε  το μυστήριο » .

Ο Αλεξ , ένας άνθρωπος που δεν δεχόταν ποτέ παρεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή , άλλοτε θα αδιαφορούσε και θα έβαζε στη θέση του τον διαβολογιατρο « , η δουλειά σου είναι μόνο να ακούς και τίποτα άλλο».. όμως τώρα  απλά πέρασε αμήχανα τις χούφτες του μέσα στα μαλλιά του σηκώθηκε κουρασμένα από την καρέκλα και ψέλλισε «Πάμε  , αν θυμάμαι καλά , το έχω παρκάρει στο μικρό πάρκο , στη δεύτερη γωνία αριστερά και την ώρα αυτή δεν υπάρχει συνήθως ψυχή εκεί  » .

Έφτασαν  με γρήγορο βηματισμό , στο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο  πίσω από μια συστάδα θάμνων . Ξαφνικά ο Αλεξ  έχασε την ισορροπία του  καθώς μια γάτα μπλέχτηκε στα πόδια του  , το πρόσωπο του έγινε κάτασπρο , και σωριάστηκε στην άσφαλτο .

« Πες μου  Αλεξ , τι συμβαίνει »

 « Θυμήθηκα τα γράμματα στις δυο καρδιές Κ και Ε .Ήταν δυο τα μωρά , το ένα ήταν το πιο ωραίο κοριτσάκι που είχα δει ποτέ , με πράσινα μάτια , ροζ μάγουλα , το καημένο . Όταν τα έφερε η νοσοκόμα τους κρέμασα στο λαιμό το ίδιο μενταγιόν , μια καρδιά στα δυο  Κάρμεν και Ελένη . Μετά δεν έμαθα κανείς δεν μου εξήγησε . Ποναω πάλι , σβήνω »  έψαξε για τα χάπια του στη τσέπη του σακακιού του και έβγαλε μαζί και  ένα λεκιασμένο γαλάζιο γάντι. « Λες να έχω παραισθήσεις πάλι  , αυτό δεν είναι δικό μου  , δες σου λέω …….
 . ( Κάτια )



                                                      ********


Ήρθε η ώρα για το παιχνίδι μας!! Frankenstein tale(s), που σημαίνει γράφουμε μια κοινή ιστορία που πηγαίνει από blog σε blog, η οποία είναι συρραφή πολλών μικρών ιστοριών. Όπως το ”αγαπημένο” τέρας του Βίκτορ Φράνκενστάιν που υπήρξε συρραφή από πολλά και διαφορετικά μέλη πτωμάτων!!!! Μέχρι να καταλήξει στο τέλος της κανείς μας δεν θα ξέρει πιο θα είναι αυτό!! Έλαβαν συμμετοχή 14 bloggers και με την σειρά που άφησαν σχόλιο στη σχετική ανάρτηση/πρόσκληση, θα εξελίσσεται η ιστορία μας μέχρι το τέλος της! Ο καθένας έχει στη διάθεσή του έως 3 μέρες να αναρτά την συνέχεια της ιστορίας  όταν φτάνει η σειρά του, με όριο έως 250 λέξεις!!

Τα blogs που συμμετέχουν είναι τα εξής:
  1. Μαριλένα από http://marilenaspotofart.wordpress.com/
  2. Κατερίνα από http://apopsitexnis.blogspot.gr/
  3. Μαρία από http://mytripssonblog.blogspot.gr/
  4. Κατερίνα από http://positive-thinking-greece.blogspot.gr/
  5. Μαρία από http://toapagio.blogspot.gr/
  6. Πέτρα από http://pistos-petra.blogspot.gr/
  7. Έλλη από http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/
  8. Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
  9. Κάτια από http://katitimou.blogspot.gr/
  10. Πηνελόπη από http://pineliapin.blogspot.gr/
  11. Φλώρα από http://texnistories.blogspot.gr/
  12. Άννα από http://www.kloanna.blogspot.gr/
  13. Μιράντα από http://m-belladonna.blogspot.gr/
  14. Κική από http://ekfrastite.blogspot.gr/

Σχόλια

  1. αχαχαχααχα! Και νέα στοιχεία !!! Βρε να κι ένα γαλάζιο λεκιασμένο γάντι!
    Κάτια μου ...άψογη!
    Μπράβο σου!
    Έκανες υπέροχη δουλειά!
    Φιλάκια πολλά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω πολυ μες στη ιντριγκα μας βουτηξε η Μαριλένα για να δουμε τι θα δουμε τώρα ......

      Διαγραφή
  2. Σού βγάζω τό καπέλο καλή μου Κάτια!!Μπράβο γιά τό συγγραφικό σου ταλέντο!!Ταίριαξες τόσο όμορφα τό κείμενο,μαζί μέ τών άλλων κοριτσιών!!Μπράβο καί στήν Μαριλένα μας,γιά τήν απίστευτη ιδέα πού είχε!!Καλό βράδυ!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχαχα χρίζει ψυχιάτρου βέβαια να γελάμε με θρίλερ αλλά ο τρόπος που συνεχίζεται είναι εκπληκτικός! Συγχαρητήρια και για την δική σου συνέχεια! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και οχι μονο ψυχιάτρου γιατι εγώ γελαγα και μονη μου οταν το έγραφα σκετη Δεισδαιμόνα σε ευχαριστω πολυ πολυ

      Διαγραφή
  4. Ουάου!!!
    Συνέχισες υπέροχα την ιστορία...τη διάβασα με μια ανάσα!
    Καινούρια στοιχεία, νέες αποκαλύψεις...φανταστική είσαι!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όσο πάει και κορυφώνεται η αγωνία. Κάτια μου το σκηνοθέτησες τέλεια το κομμάτι σου. Εμφανίστηκε κι η γάτα, κι η Κάρμεν κι ένα λεκιασμένο γάντι... Την Κική σκέφτομαι που θα πρέπει να τα κάνει όλα αυτά ζάφτι...
    Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μηπως να προτείνουμε στη Μαριλένα να κανει άλλον ενα γύρω για να αφήσουμε και την Κική να μεγαλουργήσει σε φιλω καρδιά μου και σε ευχαριστω

      Διαγραφή
  6. Πολύ όμορφη ιδέα!!!

    Έβαλα το κείμενο στο πρίντερ να το διαβάζω στο κρεβάτι απόψε!!!! Θα τρομάξω;;; :))

    Φιλιά και καφεδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα ξεκαρδιστείς στα γέλια ψυχή μου απο οπου άρχισε και οπου κατεβάινει σε φιλω !!!!!!!

      Διαγραφή
  7. Περιμέναμε λίγο ……φώς στο τούνελ και εσύ μας έριξες στο μαύρο σκότος!
    Πάντως η άποψη μου είναι ότι εδώ δεν μιλάμε για απλό δολοφόνο!
    Εδώ έχουμε δολοφόνο κατά συρροή!
    Δεν το βλέπετε καλέ ότι αν τον γυρίσεις ανάποδα θα γεμίσει ο τόπος ενοχοποιητικά στοιχεία;
    Μόνο εγώ τα βλέπω;
    Άντε να δω που θα το πάει η Πηνελόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δολοφόνο κατα συρροήν και βάλε ..... Χριστινάκι μου μονο η Νικολουλη θα το ξεμπλεξει και ειναι και τα χάπια , τα φτυαρια τα πράσνα ματια δυσκολευει το έργο πολυ σε φιλω !!!!!!

      Διαγραφή
  8. Μπράβο Κάτια, πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια έδωσες με μυστήριο και αγωνία!!
    Το χάρηκα τόσο αυτό το παιχνίδι που θα ήθελα πολύ να το επαναλάβουμε!!
    Καλό βράδυ φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωωωω!! Ωραία και ενδιαφέρουσα συνέχεια έδωσες, Κάτια μου!
    Ραντεβού στης Πηνελόπης τώρα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε ευχαριστώ Ελλη μου απλά προσθεσα ονομα στο Κ σε φιλω και καλη μας συνέχεια !!!!!

      Διαγραφή
  10. Μα τί ωραία που ξετυλίγεται η ιστορία σας, μέχρι τώρα!! Δεν την είχα διαβάσει καθόλου από την αρχή και τώρα την διάβασα 'μονορούφι', χαχαχα!!!!
    Πολύ ωραία, Κάτια μου, έχετε ταλέντο όλες σας!!!
    Ανυπομονώ για την συνέχεια και το τέλος του μυστηρίου!
    Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κάτια μου παρακολουθώ μάλλον ψυχοπαθή θα μας τον βγάλετε , πτώμα θα δούμε τελικά;
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου οχι μονο για ενα για πολλα πτωματα το βλέπω και ψυχοπαθη και δολοπλόκο σε φιλω

      Διαγραφή
  12. Καλημέρα Κάτια μου γλυκειά!! Χθες δεν μπορούσα με τίποτα να σου αφήσω σχόλιο...Γκρρρ..
    Τι ωραία τροπή του έδωσες!!! Ακόμα έχουμε υποψείες για την ενοχή του αλλά ξαναγυρίσαμε στο παιδί του!!!! Κι αυτό το λεκιασμένο γάντι!!!!!! :))))))
    Χαμός χαμός λέμε!!! Μπράβο κοπέλα μου!!! Βρε πως μας κρατάτε έτσι στην τσίτα;;;;;
    Ξετρελάθηκα με τα ονόματα!!!!
    Φιλάκια πολλά πολλά!!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μεγαλη απατη ο Αλεξ Μαριλένα μου και απο την αλλη αυτός ο γιατρός τι ρόλο παιζει δεν έχω καταλάβει και τα χαπια βρωμαειτο ψάρι απο την νουρα και δεν το τρωει η γάτα , δεν μου λες μηως να το περάσουμε αλλη μια γυρα ανυπομονώ γαι την συνέχεια σε φιλω καλό μου

      Διαγραφή
  13. Καλημέρα Κάτια μου!
    Σήμερα διάβασα τη συνέχεια που έδωσες!
    Πολύ καλή! Μπράβο!
    Ανυπομονω να δω που θα οδηγηθούμε!
    Συγχαρητήρια!
    Φιλάκια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κικη μου ολοι μας δουλευουμε για σένα είναι σαν τις εκφωνησεις των μαθηματικών και της φυσικής με χρησιμα και αδιάφορα στοιχεία σε φιλω καλή μου !!!!

      Διαγραφή
  14. Μπράβο Κάτια!Μου έδωσες ωραία πάσα!Έλα και από μένα να δεις.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πρέπει να σε συγχαρώ για τη συνέχεια!
    Ήταν το πρώτο κείμενο που διάβασα μόλις άνοιξα τον υπολογιστή σήμερα και ενθουσιάστηκα.
    Να περάσεις όμορφα τη σημερινή μέρα..... χωρίς θρίλερ και με ...άπειρη γεύση αγάπης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πωπωπω σε ευχαριστω ευχομαι και εγω το καλλιτερο για σενα η σημερινή γιορτή εμενα προσωπικα με έχει τρομαξει αρκετές φορές ευχομαι φέτος ναναι καλη σε φιλω

      Διαγραφή
  16. Τι φοβερά που το ταίριαξες το κείμενό σου Κάτια!Άψογη συνέχεια που μας κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον!Ποιανού είναι άραγε το γάντι??Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλως το κορίτσι μας μήπως της γάτας ή μηπως του γιατρου , ή μηπως αυτηνης που αυτοκτονησε ????? σε φιλω γλυκεια μου πραγματι τουτο το παιχνιδι ειναι σκετη απολαυση !!!!!

      Διαγραφή
  17. Έχω περιέργεια να δω που θα καταλήξει τελικά όλο αυτό. Από συγγραφική φαντασία πάντως άψογες!

    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γειά σου Κάτια!
    Τη συνέχισες πολύ όμορφα την ιστορία! Άντε νε δούμε που θα μας οδηγήσουν τα δυο παιδιά και το μπλε γάντι...πάω να διαβάσω απευθείας την Πηνελόπη και τη Φλώρα!
    Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κάτια μου συνέχισες την ιστορία με πολύ μαεστρία και έδωσες ωραία πάσα στην επόμενη. Μπράβο!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

καλως όρισες !!!!!! Διαλεξε τα πιο χρωματιστά κραγιόνια σου και ξεκινα να γραψεις το σχολιο σου .......

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

H ΣΟΦΙΤΑ , ΑΤΙΣ ΥΒΡΙΣ ΝΕΜΕΣΙΣ !!!!!