ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Ενα ακομη παιχνιδι λέξεων  της Φλωρας μας που φιλοξενηθηκε τουτη τη φορα απο την παναξια Μαρία 
Η συμμετοχή μου ήταν με τον ΑΥΓΕΡΙΝΟ ένα παραμυθι για ένα  σιωπηρο παιδι που ζουσε μεσα στην αφθονια των υλικων αγαθων αλλα αποζητούσε την φιλία που του χαρισε το χελιδονι και την της αναγνωριση που του χαρισε το φεγγαρι ............

Ένα παιδί  , μοναχοπαίδι , που το έλεγαν  Αυγερινό , πέρναγε   τις ώρες  του τη νύχτα χαζεύοντας τα αστέρια και το φεγγάρι  . Το δωμάτιο του ήταν στο πιο ψηλό σημείο του σπιτιού  και το παράθυρο στη στέγη πάνω από το κρεβάτι του  έμοιαζε με την πύλη στο βασίλειο του ουρανού . Ένα γύρω τους τοίχους  του δωματίου στόλιζαν   φωτογραφίες  των πλανητών   , του γαλαξία , του ήλιου και της σελήνης .

via pinterest 

    

Διάλεγε  ο  Αυγερινός  πάντα  την πιο βολική θέση στο  κρεβάτι του , τακτοποιούσε το  μαξιλάρι του  ,σύμφωνα  με την εποχή του χρόνου   στην ανάλογη γωνία  και  παρατηρούσε τους κύκλους  των ουράνιων φίλων του .

Κάποτε , ήταν Άνοιξη θαρρώ , στη στέγη  έφτασε ένας καινούριος επισκέπτης , το χελιδόνι . Δούλεψε μέρες ακατάπαυστα  , έφερε πετραδάκια , λάσπη  , άχυρα και έκτισε μια πανέμορφη φωλιά . 

via pinterest 

Το παιδί  παρατηρούσε   το χελιδόνι  να εργάζεται  την   ημέρα και εκείνο τον συντρόφευε  στο ανοικτό παραθύρι  τις νύχτες  στα  νοερά ταξίδια του .  Όταν πέρασε λίγο ο καιρός  και έγιναν πολύ καλοί φίλοι ,μια νύχτα ο Αυγερινός  εκμυστηρεύτηκε  στο χελιδόνι  πως θέλει να αγγίξει  το φεγγάρι  και εκείνο του έδωσε την υπόσχεση πως θα τον βοηθήσει .

via pinterest 

Ένα   ζεστό δειλινό  ,  στις αρχές του καλοκαιριού ,που όλοι  ησύχαζαν στο σπίτι , ο Αυγερινός φόρεσε τα πεδιλακια του  και γλίστρησε κρυφά έξω από το σπίτι , χωρίς να τον νοιώσει κανείς ,ούτε  ο γέρικος σκύλος στην αυλή  .  Περπάτησε για ώρα με οδηγό το χελιδόνι , μέχρι το ξέφωτο λίγο πιο έξω από τη πόλη  . Εκεί υπήρχε μια μικρή πηγή και  λίγο πιο πέρα σχηματιζόταν μια λιμνούλα .

Κάθισαν και περίμεναν μέχρι την ώρα   που μέσα στη λιμνούλα φάνηκε το φεγγάρι   . Κοντοστάθηκε ο Αυγερινός στην αρχή πίστεψε πως ήταν η αντανάκλαση του φεγγαριού στο νερό της λίμνης , καθώς κοίταξε όμως ψηλά το φεγγάρι δεν ήταν στο ουρανό . Άπλωσε τα χεράκια του   προς το ασημένιο  φεγγάρι  και  η καρδιά του αναρίγγησε σαν να  γέμισε από μια πρωτόγνωρη    ζεστασιά . Το φεγγάρι  είχε  έλθει να τον συναντήσει , το χελιδόνι , ο φίλος του ,κράτησε την υπόσχεση του .

via pinterest 

 Από εκείνη την νύχτα και χρόνια μετά   ο Αυγερινός   χαιρετούσε  τα βράδια το φεγγάρι  και εκείνο του χαμογελούσε και συνέχιζε το ταξίδι του , όσο για το χελιδόνι  κάθε άνοιξη κούρνιαζε στην αγκαλιά του Αυγερινού και μοιραζόντουσαν  μαζί τα όνειρα   .