Το νήμα ψάχνω για να βρω, του φεγγαριού του ολόγιομου. Να το τραβήξω προς τα δω, να σμίξει με το κόρφο μου. Να σου φωτίζει το ζεστό, το μυρωμένο σώμα, όταν θα θέλεις το πουρνό, να με φιλάς στο στόμα. Να σου ασημώνει τη ματιά, όταν θα μου τυλίγει, την ανοιγμένη μου καρδιά, που φλόγες σπινθηρίζει. Φεγγ άρι ιχνοσκέπαστο, φεγγ άρι ψαλμωδία. Του πόνου βραχοσύντριφτο, του έρωτα μαγεία. Ποίημα από τη ποιητική συλλογή του εξαιρετικού φίλου ΔΗΜΉΤΡΗ ΑΣΛΆΝΟΓΛΟΥ